Eco Creations
Well-known member
Ik denk dat er dan een verschil moet worden gemaakt tussen zogenaamde megastallen en een boerderij.
Daar waar het welzijn van het dier en de kwaliteit van het product hand in hand gaan is er geen probleem.
Daar waar het welzijn van het dier ondergeschikt is en winstbejag en massaproductie het hoofddoel zijn is er wel een probleem.
Dergelijke bedrijven met deze insteek maken graag gebruikbvan dieren die door de mens zijn aangepast en geoptimaliseerd voor productie.
Helaas heeft de overheid toegestaan dat de norm is dat veel vlees en zuivel producten zo goedkoop mogelijk moeten zijn zodat ze voor allen toegankelijk zijn.
Met als gevolg een vreemd systeem van rijke supermarkten, arme boeren en allerlei overheidssubsidies en een onwetende consument die weinig zicht heeft op de productieketen van de zuivel en vlees in zijn boodschappenmandje.
Dit systeem is overigens een recent verschijnsel. Na WOII wilden overheden welvaart, en dat moest ook te zien zijn aan de eettafel. Een doorsnee gezin kon voor de oorlog misschien 1x per week een stuk vlees eten.
Er vonden onderzoeken plaats naar de optimalisatie van vleesproductie door dieren te veranderen, maar ook het veevoeder. Met o.a. als resultaat plofkippen. Het woord plofkip suggereert overigens dat we het over een kip hebben, maar on werkelijkheid gaat het om vetgemeste kuikens van gemiddeld 42 dagen oud voordat ze geslacht worden.
Hoe natuurlijk is dat?
Daar waar het welzijn van het dier en de kwaliteit van het product hand in hand gaan is er geen probleem.
Daar waar het welzijn van het dier ondergeschikt is en winstbejag en massaproductie het hoofddoel zijn is er wel een probleem.
Dergelijke bedrijven met deze insteek maken graag gebruikbvan dieren die door de mens zijn aangepast en geoptimaliseerd voor productie.
Helaas heeft de overheid toegestaan dat de norm is dat veel vlees en zuivel producten zo goedkoop mogelijk moeten zijn zodat ze voor allen toegankelijk zijn.
Met als gevolg een vreemd systeem van rijke supermarkten, arme boeren en allerlei overheidssubsidies en een onwetende consument die weinig zicht heeft op de productieketen van de zuivel en vlees in zijn boodschappenmandje.
Dit systeem is overigens een recent verschijnsel. Na WOII wilden overheden welvaart, en dat moest ook te zien zijn aan de eettafel. Een doorsnee gezin kon voor de oorlog misschien 1x per week een stuk vlees eten.
Er vonden onderzoeken plaats naar de optimalisatie van vleesproductie door dieren te veranderen, maar ook het veevoeder. Met o.a. als resultaat plofkippen. Het woord plofkip suggereert overigens dat we het over een kip hebben, maar on werkelijkheid gaat het om vetgemeste kuikens van gemiddeld 42 dagen oud voordat ze geslacht worden.
Hoe natuurlijk is dat?