zeewierkalk, ookwel maerl of rhodoliet, zijn de skeleten van koraal vormende rode algen. het komt voor langs een groot deels van de europese atlantische en mediteriaanse kust. en wordt in oa bretagne en ierland gewonnen. het is een stuk minder fotogeniek dan een tropisch rif, maar het winnen van Maerl komt neer op het afgraven van levend koraalrif. (dat groeit ook wel weer terug dus zolang je het niet overdrijft hoeft er niks mis mee te zijn, maar het idee dat zeewierkalk beter is voor het milieu....)
Andere kalk is ook de skeleten van koraal en andere zeediertjes maar dan van miljoenen jaren geleden, samengeperst door de tijd tot dikke steen lagen.
Chemisch bekeken zit er geen significant verschil tussen gewone kalk en zeewierkalk. Het is hoofdzakelijk calciumcarbonaat met een hoop onzuiverheden in de vorm van andere mineralen die je in de zee tegenkomt. afhankelijk van waar het gewonnen wordt zit er verschil in samenstelling maar voor het bufferen van een vijvertje of tuintje maakt dat allemaal niet uit.
calciumcarbonaat is prima voor de vijver, Het is slecht oplosbaar, maar wordt beter oplosbaar naarmate er meer zuren of co2 aanwezig is. aangezien een vijver doorgaans sneller verzuurt dan een aquarium terwijl juist een hogere pH gewenst is is het een ideaal product. Wat niet meteen oplost zakt vanzelf naar de bodem of blijft in het filter hangen en lost met de tijd vanzelf alsnog op en buffert daarmee langdurig het water.
normaal gesproken is je vijver na een paar dagen wel weer helder, alternatieve producten voor zeewierkalk zijn alle andere vormen van kalk.
wil je vertroebeling voorkomen kun je beter oplosbare stoffen nemen zoals Calcium- en/of magnesium-sulfaat. (of chloride) om de GH te verhogen, al dan niet in combinatie van natrium(bi)carbonaat om je KH te verhogen en pH te bufferen. Dit lost een stuk sneller op, dus minder troebeling door zwevende deeltjes maar daardoor ook sterkere schommelingen in de waterwaarden.