Planten hebben inderdaad veel kalium nodig. Maar in verhouding veel als nitraat. Als je dan kaliumnitraat en kaliumfosfaat en plantenvoeding waar ook nog eens kalium zou kunnen inzitten gaat toevoegen, voeg je meer kalium toe dan wordt verbruikt. En dat stapelt zich dan op...
Daarom voeg ik de laatste jaren geen kalium meer toe (alleen nog magnesiumnitraat, zelfbereide magnesiumdiwaterstoffosfaat en kaliumvrije plantenvoeding). Misschien heb ik ook het geluk dat er bij mij voldoende kalium in het leidingwater zit. Mijn kaliumgehalte komt (zolang ik geen OO-water gebruik bij de verversing) in ieder geval nooit onder de 10 ppm. Doet het dat toch, bij gebruik van OO-water, dan voeg ik het minimaal toe om boven de 10 ppm te komen. Maar daar gebruik ik nu al jaren dezelfde bus potassium voor die ik nog heb staan van vroeger. Dus dat zijn echt minieme hoeveelheden.
Bij magnesium is het probleem minder. Magnesium is lichter dan kalium en is 2-waardig, dus per 2 mol kalium dat met kaliumnitraat zou meekomen komt er slechts 1 mol magnesium mee. Als je nitraat met 10 ppm wilt verhogen mbv kaliumnitraat stijgt het kaliumgehalte met 6 ppm. Als je nitraat met 10 ppm wilt verhogen mbv magnesiumnitraat stijgt het magnesiumgehalte met 2 ppm.
Magnesium kan minder kwaad om toe te voegen. Meestal zit er te weinig magnesium in leidingwater en het draagt bij aan de gH. Dus als het wel een sterk effect heeft is het te meten aan de gH en makkelijker op te lossen. Bij mij loopt het zo'n vaart niet, maar als je door magnesiumtoevoegingen toch een hardheid zou hebben die teveel oploopt kan je het met turf makkelijk uit het water filteren. Met kalium zou dat niet (of althans veel moeilijker) lukken.
De laatste jaren bekijk ik telkens wat er precies moet toegevoegd worden en probeer ik dat beter op elkaar af te stemmen, zodat ik niet iets toevoeg dat het aquarium niet nodig heeft of waar het al teveel aan heeft. Sindsdien is mijn geleidbaarheid enorm gedaald.
De geleidbaarheid testen ter opvolging kan daarom nooit kwaad. Ook kalium testen is interessant, evenals de gH en calcium of magnesium. Ik meet het calciumgehalte en de gH en bereken daaruit het magnesiumgehalte. Als je het calciumgehalte kan meten doe je dat door het calciumgehalte te delen door 7,1 ppm / Ā°dgH. Dit kan je dan aftrekken van je gH en vermenigvuldigen met 4,3 ppm / Ā°dgH om het magnesiumgehalte te bekomen. Niet overbodig m.i., want als ik mijn leidingwater bekijk zit er amper magnesium in en draagt bijna alleen calcium bij aan de hardheid. In mijn geval ligt er dus eerder een magnesiumtekort dan een kaliumtekort op de loer.
Maar ieder aquarium is inderdaad anders. Gelukkig kan je veel meten. Dus meet je kaliumgehalte en je weet waar je aan toe bent ;-)
En kijk ook eens naar de tabel op deze pagina:
https://www.aquainfo.nl/spoorelementen-toevoegen-zin-of-onzin/
Volgens die tabel hebben aquariumplanten gemiddeld per 100 gram stikstof 50 gram kalium nodig. In kaliumnitraat zit per 100 gram stikstof 278 gram kalium. Dus daar heb je je antwoord: in verhouding voeg je meer dan 5 keer meer kalium toe dan nodig als je kaliumnitraat gebruikt.
En meteen je antwoord over magnesium: je zal dus inderdaad nog meer magnesium toevoegen dan nodig voor je planten. Maar daar bestaan dus geschikte oplossingen voor moest je merken aan je gH dat de magnesium hier aan toe bij begint te dragen. Je zal merken dat dat zeer goed meevalt: per 10 ppm nitraat is dat nog geen 0,5 Ā°dgH. Dus in vergelijking met wat reeds aanwezig is, is dat peanuts ivm kalium.
